نام برنامه: دشت نوا (آرزو) و صعود به قله پاشوره

ارتفاع: ۳۸۸۰ متر
منطقه: البرزمرکزی-جاده هراز-روستای نوا
مبدا صعود: روستای نوا
ارتفاع روستا: ۲۲۵۰متر
مسافت لازم به آبادی مبدا صعود از آخرین شهر: از تهران حدود ۲ ساعت
نوع جاده: آسفالت
اسامی پناهگاه ها یامحل های اطراف: دشت و کلبه آزور،چشمه سوراخ چشمه(ارتفاع ۲۶۰۰)
آب و هوای منطقه: معتدل کوهستانی
تاریخ وساعت حرکت از تهران: ۹۴/۳/۲۹ ساعت ۵:۴۵ صبح
تاریخ و ساعت بازگشت به تهران: ۹۴/۳/۲۹  ساعت ۱۰ شب
سرپرست برنامه: آقای مجتبی علیزاده

گزارش نویس :سیمین بهرامی

موقعیت جغرافیائی:
قله پاشوره(۳۸۸۰ متر) بر روی خط الراس شرقی-غربی در البرز مرکزی و در شمال خط الراس دوبرار قرار دارد. درسمت شرق آن، قله هلزم (۳۹۱۰ متر) و در سمت غرب گردنه عبرت و قله عبرت و در جنوب غربی روستای لاسم و در شمال غرب روستای نوا قرارگرفته است. این قله جزء استان مازندران- شهرستان آمل- بخش لاریجان و دهستان بالا لاریجان می باشد. در دامنه های این کوه انواع گیاهان خودرو و دارویی و گل های فراوان از جمله انواع گون، آویشن، پونه، درمنه و… را می‌توان یافت.
مسیرهای اصلی صعود به پاشوره :
۱) مسیر شمالی : روستای نوا – دره آزو- گردنه عبرت –قله پاشورک- قله پاشوره
۲) مسیر جنوبی: روستای لاسم –یال جنوب غربی- قله پاشورک –قله پاشوره
مسیر نرمال ،مسیر روستای نوا می باشد واکثرا از این مسیر اقدام به صعود می شود.

شرح برنامه:
با توجه به هماهنگی‌های صورت گرفته در روز پنجشنبه، ساعت ۴:۳۰ دقیقه همنوردان در میدان آزادی و ۴:۴۵ دقیقه همنوردان در میدان رسالت آماده حرکت به سمت روستای نوا بودند. این سفر یک روزه از سمت میدان آزادی شروع و در ساعت ۵:۱۵ دقیقه از میدان رسالت به سمت جاده هراز آغاز شد که با توجه به جمعیت ۲۱ نفره علاوه بر مینی بوس، آقای علیزاده نیز با ماشین شخصی راهی مسیر شدند. در بین راه یک توقف کوتاه در امامزاده هاشم داشتیم و سپس به سمت پلور رهسپار شدیم. بعد ازگذشتن ازدو راهی رینه به یک دو راهی می رسیم که تابلو آب معدنی و روستای نوا بر سر پل نصب شده است. ساعت ۷:۳۰ پس از آماده شدن از کنار کارخانه آب معدنی نوا در ارتفاع ۲۲۸۰در یک صف به سمت دره آزو راه افتادیم.

پس از حدود یک ساعت پیاده روی و عبور از مناطق سرسبز و زیبا به دشت زیبای آروز رسیدیم. بساط صبحانه به راه شد و پس از گرفتن عکس با نمای زیبای دماوند همیشه استوار، گروهی که قصد صعود به قله را داشتند راهی مسیر شدند.

(۴ نفر از دوستان تا چشمه همراه تیم صعود کننده آمدند و دوباره به جایگاه کمپ در دشت برگشتند.) اندکی بعد از عبور از دشت منظره زیبای دو درخت و یک کلبه را مشاهده خواهیم کرد که به گوسفند‌سرا معروف میباشد. منظره زیبای چادرهای برپاشده از شب قبل زیبایی خاصی به منطقه داده بود که متوجه شدیم گروه وسیعی از هم میهنان آملی در جشنی به نام همبستگی در این دو روز در این منطقه گرد هم جمع شده بودند.

کنار این کلبه جوی آبی هست که در تمام فصول آب دارد و قابل شرب است و چشمه اصلی که در واقع آخرین چشمه به حساب می‌آید نیز در همان نزدیکی می‌باشد. روبروی کلبه سه یال دیده می‌شود که هر سه آنها در نهایت به یال اصلی و قله می‌رسد.
ابتدای مسیر شیب زیادی نداشت. اما برای رسیدن به یال اصلی باید فراز و نشیب‌های زیادی رو طی می‌کردیم که با تست دوستان در قسمت‌هایی از مسیر، شیب حدود ۵۰ درجه تعیین شد. این مسیر در این فصل با انبوه ملخ‌ها در رنگ‌ها و سایزهای متنوع پذیرای کوهنوردان می‌باشد. در حدود ساعت ۱۲:۳۰ به یال اصلی رسیدیم و با توجه به عدم آمادگی یکسان اعضای تیم به سه گروه تقسیم شدیم.

گروه اول قبل از ساعت ۲ به قله رسیدند و گروه دوم با اعلام بازگشت در ساعت ۲ از سمت سرپرست برنامه در میانه راه به سمت پایین حرکت کرده و به گروه سوم که اندکی پایین‌تر بودند پیوستند.

این چند گروهی در راه بازگشت نیز صورت گرفت و اولین تیم فرودکننده در ساعت ۴ و آخرین تیم در ساعت ۶ به دشت و مقر کمپ تیم رسیدند.
دو گروه از بچه‌ها در حین فرود مسیر خود را تغییر داده و به سمت چشمه رفته و با آب گوارا نزد دیگر همنوردان برگشتند. پس از صرف نهار و گرفتن عکس در ساعت ۶:۴۵ دقیقه به سمت روستا راه افتادیم و ساعت ۷:۳۵ دقیقه مینی‌بوس به سمت تهران به راه افتاد.
با توقف کوتاهی در امام‌زاده هاشم و خوردن بستنی به مناسبت ماشین جدید آقای راد به سمت تهران راهی شدیم و حدود ساعت ۱۰:۱۵ دقیقه به میدان رسالت رسیدیم که با تشخیص مسوول و هماهنگ کننده تیم سه نفر از خانم‌ها برای گرفتن آژانس از میدان رسالت تا گیشا رفتند که همه تیم تیم در یک زمان به خونه‌هاشون برسن!