سال های اولیه
تاریخچه پیدایش ما از چامونیکس فرانسه در سال ۱۹۳۲ آغاز میگردد، زمانی که بیست انجمن کوهنوردی در کنفراس آلپ همدیگر را ملاقات می کنند. آنها تصمیم گرفتند فدراسیون بین المللی ( جهانی) تاسیس کنند که بتواند در رابطه با مشکلات کوهنوردی مطالعه و راه حل داشته باشد. کاری که گفتن آن ساده نبود.

یکی از این مشکلات عدم وجود سیستم رتبه بندی جهانی بود، که سرانجام با ایجاد فدراسیون پس از ۴۰ سال ایجاد شد. اولین رئیس این فدراسیون آقای کنت چالز اگموند آرسیس Charles Egmond d’Arcis از سوئد بود و این شخص برای فدراسیون جدید نام UIAA – Union Internationale des Association d’Alpinisme را برگزید.

با وجود افزایش بی ثباتی سیاسی ، یازده سازمان در زرمات سوئد درست نه روز قبل از شروع جنگ جهانی دوم نشست مشترک تشکیل دادند، هر چند در طول جنک، تماس بین اعضاء خیلی کم بود، با این حال برخی ها از طریق پست می توانستند با فدراسیون در تماس باشند.

پس از جنگ

پس از جنگ، ریس فدراسیون تلاش زیادی برای بازسازی و احیاء فدراسیون انجام داد. او معتقد بود که کوهنوردان می توانند نقش به سزایی در “تجدید اخلاق معنوی درکل دنیا” داشته باشند. در سال ۱۹۴۷ ، برای اولین بار پس از جنگ، مجمع عمومی برگزار شد و در سال ۱۹۵۰ اعضاء این فدراسیون به رشد پانصد هزار نفر در جهان رسید. اولین نشریه فدرسیوان در سال ۱۹۵۷ به منظور توسعه استانداردهای ایمنی شروع شد و در سال ۱۹۶۰ آغازی شد برای تست استانداردهای طناب های کوهنوردی. در واقع اولین ماشین تست طناب توسط رئیس کمیته ایمنی این فدراسیون اختراع شد.

یکی از پروژه های بزرگ دهه شصت میلادی ، متوقف کردن طرح ایتالیایی ها در رابطه با ساختن تله کابین به قله ماترهون Matterhorn و برنامه سویس برای ساختن راه آهن به ارتفاعات جانگ فرو Jungfrau بود. هر دو این اعتراضات موفقیت آمیز بود اما، فدراسیون UIAA نتوانست از سایر پروژه ها نظیر ساختن تله کابین در فرانسه و سویس جلوگیری بعمل آورد.

اعلامیه کاتماندو

در دهه ۱۹۷۰ و اوایل سال ۱۹۸۰ ، آگاهی از صدمات زیست محیطی کوهستان افزایش پیدا کرد که منجر به بیانیه کاتماندو در سال ۱۹۸۲ شد. فراخوانی در برابر اقدام کنندگان به تخریب کوه ها. کمیته ایمنی فدراسیون در سال ۱۹۸۲ استانداردهای مربوط به کارابین ها، کلاه های ایمنی، و هارنس ها را در مراسم طلائی سالیانه در چامونیکس و کاتماندو را جشن گرفت. از موضوعات مهم دیگر دسترسی به کوه ها بود. فدراسیون بین المللی کوهنوردی و صعود با هفتمین درجه از سختی در صعود موافقت کردند.

ورزش صخره نوردی
در اوایل دهه نود میلادی، اولین مسابقات جام جهانی برگزار شد، بذری که برای رقابت های ورزشی ما در آن موقع ریخته شد. با توجه به افزایش آگاهی ها در رابطه با مسائل اخلاقی مرتبط به کوهنوردی ، مجمع عمومی به اتفاق آرا پروازهای تفریحی و گشت و گذاری به کوهستان را ممنوع کرد. در سال ۱۹۹۵، کمیته بین المللی المپیک تایید کرد که فدراسیون جهانی کوهنوردی و صخره به نمایندگی از ورزش های کوهنوردی و صخره نوردی به رسمیت شناخته شود. این فدراسیون یک واژه نامه چند زبانه، در رابطه با ورزش کوهنوردی، برای آسان تر ساختن مکاتبات کوهنوردان کشورهای مختلف منتشر کرده است.

در سال ۱۹۹۹، شورای بین المللی UIAA برای مسابقات اسکی کوهنوردان (ISMC) ایجاد شد و در سال ۲۰۰۳ یک کمیسیون برای مسابقات یخنوردی تشکیل شد. در سال ۲۰۰۲، فدراسیون توصیف ارزشها و اصول سازمان دهی در قالب ” منشور جهانی” را منتشر کرد. دراین دهه هشتمین درجه سختی در مقیاس فدراسیون جهانی ایجاد شد.

در سال ۲۰۰۶ مجمع عمومی فدراسیون جهانی کوهنوردی تشخیص داد که دیگر نمی تواند همه بخش ها و زیر مجموعه های خود را در قالب یک فدراسیون اداره و مدیریت کند. بنابراین ، یک فدراسیون بین المللی مستقل برای رقابت های صخره نوردی، بنام فدراسیون ورزش صخره نوردی بوجود آمد. یخ نوردی همچنان بعنوان بخشی از فدراسیون جهانی کوهنوردی باقی ماند. در سال ۲۰۰۷، فدراسیون ۷۵ سالگی خود را جشن گرفت و در سال ۲۰۰۹ اعضای فدراسیون به ۱ میلیون و سیصد هزار نفر در جهان رسید.

آموزش، جوانان، پزشکی کوهستان و توسعه پایدار

در سال ۲۰۰۹، فدراسیون جهانی منشور اخلاق کوهستان را که یک کد برای ارزش های کوهنوردی و نشان دادن اصول اخلاق ورزشکاری، و احترام به فرهنگ ها و محیط زیست است را تصویب کرد. بازگشت باشگاه های آلپ از آلمان و اتریش، تقریباً تعداد اعضاء ما را دو برابر کرد و ما همچنین بر اصول و طرح های درست در پیش روی خود پا برجا خواهیم ماند.

ترجمه: مجتبی علیزاده

منبع : UAII